Ya sarılacaksın sımsıkı hayata, yada bırakıp gideceksin herşeyi umarsızca… Geldiyse hayat ayaklarının ucuna kadar, ya yaşayacaksın kana kana, yada basacaksın tekmeyi tüm gücünle… Hani derler ya dışındasındır çemberin yada içinde yer alacaksın diye… Ya dışında kalacaksın tüm hayatın ve izlemekle yetineceksin yada iyisiyle kötüsüyle hayatın tam içinde olup yaşayacaksın… Bazen sıkılırsın, orana kadar gelir hayat… Sıyrılıp tüm sıkıntılarından, eleği duvara asıp, arkana bakmadan koşarak kaçmak istersin çemberin dışına… Ama dikkat etmek gerekir , nasırlaşmamalı duyguların, nasırlaşmamalı hislerin… Küstürmemelisin ruhunu hayata… Küstürmemelisin kendini hayata… Ve en önemlisi küstürmemelisin kendini kendine…

Yarının varlığından şüphe etmelisin heran… Dünün geçmişliğini kabullenmelisin heran… Ve bugünün kıymetini bilmelisin heran…

Birgün olur aniden son bulursa hayat, açık kalmamalı o yaşama sevinci dolu gözler… Kıymetini bilmelisin, heranın, her güzelliğin, herşeyin ama herşeyin…

En önemlisi hep mutlu etmelisin ruhunu…

*** Genç yaşta belkide gerçekten tartışılanlar gibi yanlış teşhis yüzünden hayatını kaybetmiş olan Serhan Şeşen’in ölümüne ithafen… Ruhun şad olsun Serhan…